Περνούν οι άνθρωποι

Περνούν οι άνθρωποι

βαθιά τους σκοτωμένοι

κι ούτε κουβέντα δεν

ακούς για φονικό

Σκατζοχαρούμενες εκπλήξεις

Μα που πάει ο κόσμος τις Κυριακές ;

Μα για λαϊκές γιορτές, συναθροίσεις, και δράσεις πολιτισμικές στον Πολιτιστικό Σύλλογο Αγίου Ιωάννου.

ΕΞΩΡΑΙΣΤΙΚΟΣ- ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟΣ & ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
ΠΡΟΑΣΤΙΟΥ ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗ
(Ηρακλείου Κρήτης)

Με αφορμή την εξαιρετικά επιμελημένη διοργάνωση για την απόλυτα επιτυχημένη διεξαγωγή του 2ου ΡΟΔΑΝΘΕΙΟΥ ΔΡΟΜΟΥ που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα, καθώς και για τις πολλές και πολυποίκιλες θεματικές δραστηριότητες που διαρκώς ’’τρέχουν’’ με τις στοχευμένες πολιτισμικές δράσεις του συλλόγου.

Από τις κατεδαφίσεις των διατηρητέων στην διατήρηση των κατεδαφιστέων !

Μετά από την πρόσφατη ανάρτηση για την τύχη ενός ακόμη από τα πολλά διατηρητέα που κατέληξαν τελικά σωρούς από μπάζα στην πόλη του Ηρακλείου. Με την παρούσα ανάρτηση μεταβαίνουμε πάραυτα στο αμέσως επόμενο στάδιο αυτό που αφορά τα κατεδαφιστέα. Σε αντιδιαστολή των διατηρητέων, τώρα και σύμφωνα με τον ορισμό του τομέα, θα περιμέναμε και το ανάλογο αποτέλεσμα, άλλα όχι κι εδώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο από ότι ο όρος κατεδάφιση υποδηλώνει. Πρόκειται για ένα ακόμη μυστήριο αντεστραμμένης  λογικής, καθώς φαίνεται ότι κι εδώ επιδρά το φαινόμενο της εν Ελλάδι πραγματικότητας. Διαβάζοντας για το θέμα που όπως πληροφορούμαστε ξεκίνησε από το μακρινό 1973, μπορεί πλέων δικαίως να άπτεται στις αρμοδιότητες της ειδικότητας των ιστορικών. Εδώ πάντως παρατίθεται λιτά με μια σειρά από τίτλους που παραπέμπουν σε άρθρα εποχής, με την απαιτουμένη μεταξύ τους χρονική απόσταση λαμβάνοντας υπόψιν την ταχύτητα των αρμοδίων υπηρεσιών της κρατικής μηχανής. Τέλος ετούτη η σύντομη παρουσίαση κλείνει με την πανηγυρική διαβεβαίωση μιας λίαν πρόσφατης φωτογραφίας. Ωστόσο αυτή η ιστορία, ποια ιστορία δηλαδή, εδώ πρόκειται για γενικευμένη πρακτική συστηματικής καταπάτησης των ακτογραμμών, κάτι το όποιο αλώστε συχνά συναντάμε όλοι μας σε πλύστες περιπτώσεις , αλλά και η παραπάνω ενδεικτική περίπτωση που αναφέρουμε, όπως φαίνεται δεν αποτελεί παρά το κερασάκι στην τούρτα.

Διατηρητέο αρχοντικό Μπέη Σεκεριά

Πολυπολιτισμικά Αρχιτεκτονικά στοιχεία μέσα από την περίπτωση του κτηριακού συγκροτήματος του Αρχοντικού Μπέη Σεκεριά
στην παλαιά πόλη του Ηρακλείου.

ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ ΙΒ ́ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΡΗΤΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ 

Ελένη Ι. Κανετάκη, Γεώργιος Π. Αντωνίου

 

Διατηρητέα οικία Μηλιαρά !

 Η οικία Μηλιαρά ένα κτήριο της οθωμανικής περιόδου, το οποίο βρίσκεται  βρίσκονταν επί της οδού Αγίου Μηνά.

Ο παππούς του προπάππου.

Ένα ιδιαίτερο φωτογραφικό κειμήλιο που πρόσφατα ανασύρθηκε από τα ράφια της λησμονιάς, εκεί όπου βρέθηκε καταχωνιασμένο, (Θεός κατέχει μετά από πόσους χρόνους;) στο άδυτο βασίλειο του σκοταδιού και της νάφθας. Ώσπου έφτασε τελικά η ώρα ώστε να εκπληρωθεί ο πραγματικός σκοπός της απαθανάτισης των ''ανυποψίαστων''  προγόνων που αποτύπωσε ο καλλιτεχνικός φακός ενός σπουδαίου πιονιέρου φωτογράφου, Γεώργιου Μαραγιάννη (1860-1924) στο φωτογραφικό του κάδρο.

Καράβολας

Απόσπασμα από κείμενο της αρχαιολόγου Λιάνας Σταρίδα για την ιστορική συνοικία της Αγίας Τριάδας (ή Ξύλινη Τάμπια για τους παλαιότερους Καστρινούς) της πόλη του Ηρακλείου, που περιλαμβάνεται στον δεύτερο τόμο, του τρίτομου έργου της “Υπήρχε μία πόλη…” και αφορά τις συνοικίες, τους δρόμους και τις πλατείες του Μεγάλου Κάστρου.

 Καράβολας.

Ανθισμένο Τομπορότσι.

Ceiba(Chorisia)  insignis

Ο πράσινος μετανάστης με καταγωγή από τα τροπικά και υποτροπικά δάση της νότιας Αμερικής, φαίνεται να έχει ριζώσει για τα καλά στην πόλη μας καθώς ορθώνεται πλήρως ανεπτυγμένο, ολάνθιστο και καμαρωτό να κοσμεί παρτέρι σε μια γωνιά της Κρητικής μεγαλούπολης. Με τον διογκωμένο γκρι κορμό ενός ώριμου δέντρου χαρακτηριστικό του είδους του γεμάτος με αγκαθωτές φολίδες, σημάδι ότι ευημερεί άνετα, αν και είναι σπάνιο, στα δικά μας κλίματα. Με την ευκαιρία παραθέτω μερικές πληροφορίες σχετικά με αυτό τo αξιοθαύμαστο δέντρο. Στη Βολιβία, ονομάζεται toborochi , που σημαίνει "δέντρο καταφυγίο" ή "προστατευτικό δέντρο" Τα δέντρα Toborochi είναι φυλλοβόλα δέντρα που ευδοκιμούν στα τροπικά και υποτροπικά δάση της Νότιας Αμερικής. Σύμφωνα με έναν μύθο της Βολιβίας, όταν ο Κόσμος ήταν ακόμα πολύ νέος τα Ana, που ήταν τα πνεύματα του σκότους, βασάνιζαν και δολοφονούσαν ανθρώπους. Όταν τα πνεύματα αυτά έμαθαν πως μια νεαρή κοπέλα, η γυναίκα του θεού Colibri, ήταν έγκυος και θα γεννούσε το παιδί που θα σταματούσε την κυριαρχία τους, αποφάσισαν να την εξαφανίσουν. Η κοπέλα προσπάθησε να κρυφτεί, αλλά δεν τα κατάφερνε. Τα πνεύματα μπορούσαν να την εντοπίσουν παντού. Κουρασμένη πια από το κυνηγητό δοκίμασε να κρυφτεί στον κορμό ενός δέντρου, όπου και γέννησε τον γιο της. Το αγόρι μεγάλωσε και εκπλήρωσε την προφητεία, ενώ η μητέρα έζησε για πάντα και πέθανε μέσα στον κορμό. Από τότε η κοπέλα παίρνει του μορφή του δέντρου Toborochi , με τον τεράστιο κορμό και αναζητά τον σύζυγό της.

The Legend of the Toborochi Tree

ΠΗΓΗ

Αντιγραφή απόσπασματος από

https://mikropragmata.lifo.gr/zoi/6-yperochoi-mythoi-piso-apo-agapimena-i-kai-spania-dentra/

Έργολαβωμένες ιστορίες.

Αν κι έχουν αναφερθεί αρκετοί στο θέμα του σταδίου, το αναφέρω κι από εδώ εστιάζοντας με τον δικό μου τρόπο στην προκύψασα εργολαβική “πατάτα”.

Εμφιαλωμένη πόλη.

Το κακό παράγινε όταν μια από τις πολλές φορές που είτε τα παιδιά θα ήταν απασχολημένα στην μελέτη τους! (λέμε τώρα), η θα ήταν χαμένα στο διαδίκτυο,(σιγουράκι), η την άλλη θα βαριόντουσαν, συνέβαλε και το πείσμα μου δεν λέω, την μια το ένα, την άλλη το άλλο, πάντως οι σκουπιδοσακούλες της ανακύκλωσης (το προσπαθούμε) μαζεύτηκαν σωρός στο σπίτι, ξεχειλισμένες με πλαστικές συσκευασίες, επί το πλείστον από άδεια πλαστικά μπουκάλια εμφιαλωμένου νερού!

Η άγνωστη ιστορία της “Δεύτερης Παναγίας του Χάνδακα” στη Βιέννη

{κλικ στην εικόνα)

Δημοσίευση εφημερίδας ΠΑΤΡΙΣ της έρευνας του Μιχάλη Βρετάκη, για την άγνωστη ιστορία της εικόνας της Παναγίας του Χάνδακα (Maria di Candia), δημιούργημα της Κρητικής σχολής αγιογραφίας. 

- Βασικό κίνητρο μου για μία πρώτη έρευνα στο θέμα, αποτέλεσε και το γεγονός ότι πουθενά στην ελληνική βιβλιογραφία δεν μπόρεσα να εντοπίσω οποιαδήποτε αναφορά για το παρελθόν αυτής της εικόνας. Ομολογώ ότι, η ιστορία της με εξέπληξε αλλά και με συγκίνησε ταυτόχρονα

 

 

Η εικόνα έχει φιλοτεχνηθεί σε ξύλο από κυπαρίσσι διαστάσεων ύψους 105 εκ., πλάτους 77 εκ. και πάχους 2,2 εκατοστών. Στο επάνω μέρος της εικόνας απεικονίζονται στα αρχαία ελληνικά τα γράμματα ΜΡ (Μήτηρ) δεξιά και ΘV (Θεού). Κάτω από τις συντομογραφίες αυτές αναγράφεται η λέξη ΟΔΗΓΗ-ΤΡΙΑ σε δύο μέρη, δεξιά και αριστερά, στο επάνω μέρος του προσώπου. Η Θεοτόκος εικονίζεται σε προτομή και κρατά με το αριστερό χέρι τον Ιησού.

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΣΠΑΝΑΚΗΣ

ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΣΠΑΝΑΚΗΣ : Η ζωή του μεγάλου ερευνητή

Του Μανόλη Καρέλλη*  Εφημερίδα  ΠΑΤΡΙΣ
Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ

• Σύμφωνα με την παράδοση στην οποία οφείλουμε να αρκεσθούμε, η κτηνοτροφική οικογένεια Σπανάκη αναφέρεται ανάμεσα στις παλιότερες του χωριού Τζερμιάδω της επαρχίας και του νομού Λασιθίου.
Το πεδίον της κτηνοτροφικής δράσης της ήταν το βουνό της Σελένας, με υψόμετρο 1599 μέτρα, με τις παραφυάδες του στη νότια και βόρεια πλευρά που εναλλάσσονταν ανάλογα με την εποχή.
Όπως αναφέρει ο Στέργιος Σπανάκης, πιστός στο ιστορικό του ένστικτο, στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο «η Οδύσσειά μου», οι σημερινοί οικισμοί του Oροπεδίου είναι κτίσματα του 15ου αιώνα και εξής και οι περισσότεροι πήραν την ονομασία των από τα επώνυμα των πρώτων οικιστών, όπως το Τζερμιάδω από το Τζερμιάς (Ιερεμίας), το Λαγού από το επώνυμο Λαγός, το Φαρσάρω από το Φαρσάρης, το Μαρμακέτω από το Μαρμακάτης.

Τα ονοματολογικά δεδομένα στον πληθυσμιακό χάρτη του Ηρακλείου 1863-1913.

Ελευθερία Χριστινίδου
Πεπραγμένα ΙΒ΄ διεθνούς κρητολογικού συνεδρίου.,
Τα ονοματολογικά δεδομένα στον πληθυσμιακό χάρτη του Ηρακλείου 1863-1913. 

https://12iccs.proceedings.gr/el/proceedings/category/38/34/288

[PDF]

Υπήρχε μια πόλη

Υπήρχε μια πόλη

Της Λιάνα Σταρίδα 

British Maps of Candia

Βρετανικοί χάρτες του χάνδακα.

The British in Crete, 1896 to 1913.

https://britishinterventionincrete.wordpress.com/2017/11/27/british-maps-of-candia-iraklion/

Αναστάσης Μπουτζαλής - Γιάννης Ποδιάς

(Οπτικές μίας ιστορίας )

Δύο κείμενα για την ίδια ιστορία που εξελίχθηκε κατά το τέλος της γερμανικής κατοχής στην Κρήτη…

Ηρώο Ηρακλείου (Πεπραγμένα και πρακτέα)

ΤΟ ΗΡΩΟΝ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ.

«ΤΟ ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΩΝ ΚΡΗΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ»

Γιώργου Τζωράκη

Ακόµα και οι πιο παρατηρητικοί κάτοικοι και επισκέπτες της πόλης του Ηρακλείου µε δυσκολία προσέχουν το εγκαταλειµµένο, σήµερα, ιδιόµορφο κτίσµα στο νοτιοανατολικό τµήµα της Πλατείας Ελευθερίας . Ακόµα λιγότεροι όµως γνωρίζουν την ιστορία αυτού του κτίσµατος, το οποίο αποτελεί το µοναδικό δηµόσιο κτήριο µινωικής αρχιτεκτονικής, που χτίστηκε ποτέ στο Ηράκλειο. 

Στον καιρό της σχόλης.

…Mπορώ να πω ότι στην ηλικία μου πιο πρόθυμα θα δεχόμουν την τέχνη της λησμοσύνης παρά τη θύμηση της δυστυχισμένης πατρίδας, καθώς πολλά είναι εκείνα που θυμάμαι ενώ   
θα ’θελα, αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω όσα θα επιθυμούσα

Στον καιρό της σχόλης. Αναμνήσεις από την Κρήτη του 17ου αιώνα

Τζουάνες Παπαδόπουλος, Στον καιρό της σχόλης. Αναμνήσεις από την Κρήτη του 17ου αιώνα, επιμ. Vincent Alfred, μετάφραση: Ναταλία Δεληγιαννάκη, Ηράκλειο Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης 2012, 17×24 εκ., σ. 336, ISBN: 978-960-524-390-6. [Τίτλος πρωτοτύπου: Memories of seventeenth-century Crete. L’ Occio (Time of Leisure), by Zuanne Papadopoli, edited with an Eglish translation by Alfred Vincent, Hellenic Institute of Byzantine and Post-byzantine Studies in Venice, Venice 2007].

Ο Τζουάνες Παπαδόπουλος, γεννήθηκε περί το 1618 στον Χάνδακα, έζησε τα τελευταία χρόνια της βενετοκρατίας και τη πολιορκία της πόλης του από τους Οθωμανούς. Πρόσφυγας από το 1669, πέρασε από τα Επτάνησα και την Ιστρία και τελικά εγκαταστάθηκε στην Πάδοβα. Εκεί έγραψε το 1696, στα ιταλικά, τις αναμνήσεις του από την Κρήτη. Στο έργο του έδωσε τον τίτλο L’Occio, που σημαίνει αργία, έλλειψη δουλειάς, ελεύθερος χρόνος.

Το χειρόγραφο στο οποίο ο Τζουάνες κατέγραψε τις αναμνήσεις του φυλάσσεται σήμερα στο Μουσείο Correr της Βενετίας.

Συνοπτική έκθεση των γεγονότων από τον Νομάρχη Ηρακλείου για το βενιζελικό κίνημα του 1935 στην Κρήτη.

Πώς επικράτησε το κίνημα του 1935 στην Κρήτη
Η εμπιστευτική έκθεση στον πρωθυπουργό
•Ελάχιστοι αξιωματικοί έμειναν πιστοί στην κυβέρνηση
•Η παρέμβαση του βουλευτή Γεωργίου Μαρή

•Οι ηγέτες του πραξικοπήματος στο νομό Ηρακλείου
Το κίνημα του 1935 έθεσε υπό περιορισμό όλους τους κυβερνητικούς παράγοντες και τοποθέτησε στη θέση τους ανθρώπους που ήταν φίλα προσκείμενοι στη δημοκρατική παράταξη. Εκείνους που βοήθησαν στο να εκραγεί το “βενιζελικό κίνημα”.

Μεταξύ των οποίων τέθηκε σε περιορισμό και ο τότε νομάρχης Ηρακλείου Μιχ. Σγουρός που αντικαταστάθηκε από τον Α. Πρωτοπαπαδάκη. Ο τελευταίος έμεινε ελάχιστα φυσικά στη Νομαρχία Ηρακλείου, αφού το κίνημα απέτυχε. Ο Σγουρός επιστρέφει στη θέση του και στις 15 Μαρτίου στέλνει την πρώτη του εμπιστευτική έκθεση στον Π. Τσαλδάρη.

Πρόκειται ίσως για την πρώτη συνοπτική έκθεση των γεγονότων στην Κρήτη και ειδικά στο Ηράκλειο, όπου το κίνημα κατάφερε να επικρατήσει. Η έκθεση Σγουρού είναι άκρως αποκαλυπτική αφού:

- Δεν βρήκε παρά ελάχιστους αξιωματικούς να είναι πιστοί στην κυβέρνηση των Λαϊκών.

- Προσπάθησε να πείσει ματαίως τον κόσμο να αντισταθεί.

- Αποδεικνύεται η άσκοπη παρουσία του στόλου στην Κρήτη

- Μιλάει για τον “μεσολαβητικό” ρόλο που έπαιξε ο βουλευτής Γ. Μαρής.

- Αναφέρεται στα ονόματα των βουλευτών και όλων όσοι έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στο να εκραγεί το κίνημα.

Στην έκθεση επίσης γίνεται ιδιαίτερα μνεία για εκείνους, τους λίγους αξιωματικούς “που εναντιώθηκαν στους στασιαστές”, αλλά και στην παραδειγματική τιμωρία που πρέπει να τύχουν οι “συνωμότες”.