ΚΡΗΤΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία

1. Η Κρήτη, όπως η Σαμοθράκη και η Δήλος θεωρούνταν μία από τις αναγνωρίσιμες μήτρες των θεογονικών παραδόσεων και του ολυμπιακού πανθέου. Παραδίδει σχετικά ο Διόδωρος:
Περὶ μὲν οὖν τῶν θεῶν οἱ Κρῆτες τῶν παρ᾽ αὐτοῖς λεγομένων γεννηθῆναι τοιαῦτα μυθολογοῦσι· τὰς δὲ τιμὰς καὶ θυσίας καὶ τὰς περὶ τὰ μυστήρια τελετὰς ἐκ Κρήτης εἰς τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους παραδεδόσθαι λέγοντες τοῦτο φέρουσιν, ὡς οἴονται, μέγιστον τεκμήριον· τήν τε γὰρ παρ᾽ Ἀθηναίοις ἐν Ἐλευσῖνι γινομένην τελετήν, ἐπιφανεστάτην σχεδὸν οὖσαν ἁπασῶν, καὶ τὴν ἐν Σαμοθρᾴκῃ καὶ τὴν ἐν Θρᾴκῃ ἐν τοῖς Κίκοσιν, ὅθεν ὁ καταδείξας Ὀρφεὺς ἦν, μυστικῶς παραδίδοσθαι, κατὰ δὲ τὴν Κρήτην ἐν Κνωσῷ νόμιμον ἐξ ἀρχαίων εἶναι φανερῶς τὰς τελετὰς ταύτας πᾶσι παραδίδοσθαι, καὶ τὰ παρὰ τοῖς ἄλλοις ἐν ἀπορρήτῳ παραδιδόμενα παρ᾽ αὐτοῖςμηδένα κρύπτειν τῶν βουλομένων τὰ τοιαῦτα γινώσκειν· τῶν γὰρ θεῶν φασι τοὺς πλείστους ἐκ τῆς Κρήτης ὁρμηθέντας ἐπιέναι πολλὰ μέρη τῆς οἰκουμένης, εὐεργετοῦντας τὰ γένη τῶν ἀνθρώπων καὶ μεταδιδόντας ἑκάστοις τῆς ἐκ τῶν ἰδίων εὑρημάτων ὠφελείας. (Διόδωρος 5.77.3-4)

Νεών κατάλογος (Η ναυτική δύναμη τη Μινωικής Κρήτης)

645 Κρητῶν δ᾽ Ἰδομενεὺς δουρὶ κλυτὸς ἡγεμόνευεν,

οἳ Κνωσόν τ᾽ εἶχον Γόρτυνά τε τειχιόεσσαν,

Λύκτον Μίλητόν τε καὶ ἀργινόεντα Λύκαστον

Φαιστόν τε Ῥύτιόν τε, πόλεις εὖ ναιετοώσας,

ἄλλοι θ᾽ οἳ Κρήτην ἑκατόμπολιν ἀμφενέμοντο.

650 Τῶν μὲν ἄρ᾽ Ἰδομενεὺς δουρὶ κλυτὸς ἡγεμόνευε

Μηριόνης τ᾽ ἀτάλαντος Ἐνυαλίῳ ἀνδρειφόντῃ·

τοῖσι δ᾽ ἅμ᾽ ὀγδώκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο….

ΙΔΟΜΕΝΕΑΣ

Ο Ιδομενέας ήταν γιος του Δευκαλίωνα, εγγονός του Μίνωα. Παντρεύτηκε τη Μήδα και απέκτησαν παιδιά, μια κόρη και τρεις γιους· Κλεισιθήρα, Λύκος, Ορσίλοχος, Ίφικλος ήταν τα ονόματά τους.
Ο Ιδομενέας στην Τροία
Μαζί με τον ανεψιό του Μηριόνη από τον αδελφό του Μόλο, νόθο γιο του πατέρα Μίνωα,συμμετείχαν στον Τρωικό πόλεμο εξαιτίας του όρκου που είχαν δώσει ως υποψήφιοι μνηστήρες της Ελένης να συνδράμουν το ζεύγος σε κάθε δυσκολία. Εξάλλου, όπως μαρτυρεί η Ελένη, Ο Ιδομενέας είχε φιλοξενηθεί επανειλημμένα στο παλάτι του Μενέλαου και της Ελένης στη Σπάρτη (Γ 230-23). Ως αρχηγός των Κρητών πήγε στην Τροία με ογδόντα ή ενενήντα πλοία από τις πόλεις Κνωσό, Γόρτυνα, Λυκτό, Μίλητο, Λύκαστο, Φαιστό, Ρύτιο.

Μηριόνης

Στην ελληνική μυθολογία ο Μηριόνης ήταν ήρωας από την Κρήτη, γιος του Μόλου, νόθου γιού Δευκαλίωνα,(πατέρα του Ηδομενέα) που έλαβε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο
Ο πρώτος επώνυμος διάσημος Κρητικός τοξότης . Γι’ αυτόν μιλάει ο Όμηρος στην «Ιλιάδα» και ο Αρριανός στον «Κυνηγετικό» του. Η Κρήτη θεωρούταν πατρίδα δεινών τοξοτών στα ομηρικά χρόνια. Πήρε μέρος στη μάχη που έγινε για τη σορό του Πατρόκλου και κατόρθωσε να περισώσει το πτώμα του.

Ο Μενέλαος και ο Μηριόνης μεταφέρουν τη σορό του Πάτροκλου
Ο Μηριόνης απέδειξε την ικανότητα του στη χρήση του τόξου στους αγώνες που διοργάνωσε ο Αχιλλέας προκειμένου να τι­μήσει τον αγαπημένο του φίλο Πάτροκλο, «άθλα επί Πατρόκλω»...

Μελισσέας

1. Βασιλιάς της Κρήτης και ένας από τους Κουρήτες προστάτης του βρέφους Δίας. Κόρες του Μελισσέα ήταν η Αμάλθεια και η Μέλισσα, οι οποίες ήταν τροφοί του θεού. Ο Μελισσεύς αναφέρεται ως ο πρώτος άνθρωπος που θυσίασε στους θεούς.Στην Ελληνική μυθολογία, ο Μελισσέας (ή «Μελισσάς»), πατέρας των νυμφών Αδράστεια και Ίδη (ή Αίγα, σύμφωνα με τον Υγίνο) που φρόντισαν το νεογνό Δια στην Κρήτη, ήταν ο μεγαλύτερος και αρχηγός των εννέα Κουρήτων. Αυτοί ήταν χθόνιοι δαίμονες του όρους Ίδα, που έκρουαν τα δόρατα και τις ασπίδες τους για να σπάσουν τα κλάματα του νεογνού Δία, του οποίου έλαβαν από τη Μεγάλη Θεά, Ρέα, τη μητέρα του.

Μυθικοί βασιλείς της Κρήτης

Μόλος

Νόθος γιος του Δευκαλίωνα, ετεροθαλής αδελφός του Ιδομενέα, πατέρας του Μυριόνου στον οποίο κατά την Ιλιάδα (Κ 266) όταν αναχώρησε για την Τροία του έδωσε για προστασία του από τα εχθρικά βέλη τη περίφημη δερμάτινη περικεφαλαία που είχε δωρίσει σ΄ αυτόν ο Αμφιδάμαντας όταν τον φιλοξενούσε στα Κύθηρα.
Ο Μόλος αυτός φέρεται να βίασε στις ακτές της Κρήτης κάποια νύμφη, όπου και μετά παρέλευση λίγου χρόνου βρέθηκε αποκεφαλισμένος. Έκτοτε και μέχρι των χρόνων του Πλούταρχου τελούταν στη Κρήτη ειδική εορτή «Μόλια» κατά την οποία οι συμμετέχοντες σ΄ αυτή, σε ανάμνηση του γεγονότος, περιέφεραν ανά τις οδούς ακέφαλο ανδρείκελο.

ΠΗΓΗ
Βικιπαίδεια,
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%82

Κρίνος της θάλασσας.Παγκράτιο το παράλιο.Pancratium maritimum.

Το παγκράτιο είναι φυτό που φύεται στις ελληνικές και πολλές μεσογειακές  αμμουδερές παραλίες. Ανήκει στην οικογένεια Αμαρυλλίδων. Έχει μακριά λεπτά γκριζοπράσινα φύλλα και πανέμορφα λευκά άνθη όπου μυρίζουν φρεσκάδα και έντονα

Τα βρίσκουμε σχεδόν σε όλες τις ελληνικές παραλίες και μεγάλος εχθρός του είναι τα νέα μηχανήματα καθαρισμού της άμμου αφού μαζί με τις γόπες βγάζουν και τους βολβούς του φυτού .

Είναι απεικονισμένα σε αρχαίες τοιχογραφίες και σε μινωικά κεραμικά όπως  και στην οικία γυναικών του Ακρωτηρίου Θήρας και στην Κνωσό.

Όταν περπατάτε σε μια παραλία και το ανακαλύψετε, μυρίστε το, φωτογραφίστε το αλλά μην το καταστρέψετε γιατί αρχίζει να γίνεται σπάνιο, ιδιαίτερα στις παραλίες με σημαντική ανθρώπινη παρουσία.

 H σημαντική ουσία 4'-Hydroxy-5,7-dimethoxy-8-methylflavan βρίσκεται στο P. maritimum
Καθώς τελειώνει το καλοκαίρι, αρχίζει να κάνει την εμφάνιση του μία πανέμορφη αμαρυλλίδα, το γνωστό κρινάκι της θάλασσας.

Στον καιρό της σχόλης.

…Mπορώ να πω ότι στην ηλικία μου πιο πρόθυμα θα δεχόμουν την τέχνη της λησμοσύνης παρά τη θύμηση της δυστυχισμένης πατρίδας, καθώς πολλά είναι εκείνα που θυμάμαι ενώ   
θα ’θελα, αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω όσα θα επιθυμούσα

Στον καιρό της σχόλης. Αναμνήσεις από την Κρήτη του 17ου αιώνα

Τζουάνες Παπαδόπουλος, Στον καιρό της σχόλης. Αναμνήσεις από την Κρήτη του 17ου αιώνα, επιμ. Vincent Alfred, μετάφραση: Ναταλία Δεληγιαννάκη, Ηράκλειο Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης 2012, 17×24 εκ., σ. 336, ISBN: 978-960-524-390-6. [Τίτλος πρωτοτύπου: Memories of seventeenth-century Crete. L’ Occio (Time of Leisure), by Zuanne Papadopoli, edited with an Eglish translation by Alfred Vincent, Hellenic Institute of Byzantine and Post-byzantine Studies in Venice, Venice 2007].

Ο Τζουάνες Παπαδόπουλος, γεννήθηκε περί το 1618 στον Χάνδακα, έζησε τα τελευταία χρόνια της βενετοκρατίας και τη πολιορκία της πόλης του από τους Οθωμανούς. Πρόσφυγας από το 1669, πέρασε από τα Επτάνησα και την Ιστρία και τελικά εγκαταστάθηκε στην Πάδοβα. Εκεί έγραψε το 1696, στα ιταλικά, τις αναμνήσεις του από την Κρήτη. Στο έργο του έδωσε τον τίτλο L’Occio, που σημαίνει αργία, έλλειψη δουλειάς, ελεύθερος χρόνος.

Το χειρόγραφο στο οποίο ο Τζουάνες κατέγραψε τις αναμνήσεις του φυλάσσεται σήμερα στο Μουσείο Correr της Βενετίας.

Χατζηδοβαγγέλης ο λυράρης της Μελαμπιανής καντάδας

Ο λυράρης του… περιθωρίου στις Μέλαμπες 

Ο βυζαντινός Χατζηδοβαγγέλης που πάτησε στην πλατφόρμα του Ροδινού χατζηδοβαγγέλης λυράρης περιθώριο μέλαμπες καμαρική

Ο Χατζηδοβαγγέλης στο κέντρο με τη λύρα του με Μελαμπιανούς στο γάμο του Νίκου Μαρκάκη το 1937

Του Μανόλη Παντινάκη

Τον είπαν βυζαντινό χωρίς «να γατέχει βυζαντινή μουσική», τον είπαν «Παπαδιαμάντη των Μελάμπων» που «πριν ποθάνει από την πείνα, πόθανε από τη γρίπη», τον είπαν όμως και «γεννημένο να βαστά τη λύρα». Μετά το 1965 έκλεισαν τα στόματα που όσο ζούσε έβγαζαν «αστροπελέκια και φωτιές». Τότε σίγησε και ήταν στα 56 χρόνια της ζωής του ο λαϊκός δημιουργός και αοιδός Βαγγέλης Χατζηδάκης, ο Χατζηδοβαγγέλης όπως επικράτησε…

(Καντε κλικ στην ΦΩΤΟ)

ΜΕΛΑΜΠΕΣ

Γενικά στοιχεία

Ένα από τα 21 χωριά του Δήμου Λάμπης είναι και οι Μέλαμπες που βρίσκονται στη βόρεια πλαγιά της Βουβάλας. Η απόσταση του χωριού από το Ρέθυμνο είναι 47 χιλ. και φθάνει κανείς αν από το 42ο χιλιόμετρο του δρόμου Ρέθυμνο – Αγ.Γαλήνη παρακάμψει δεξιά και προχωρήσει 5 χιλ. Από την Αγ. Γαλήνη φθάνει ο επισκέπτης αν διανύσει 10 χιλιόμετρα από τον παλιό, ανηφορικό αλλά μαγευτικό δρόμο προς το Ρέθυμνο, διαδρομή που του δίδει τη δυνατότητα να απολαύσει κάτω από τα πόδια του μια μοναδική θέα θάλασσας και στεριά .

Ι Μ Βούλγαρη Μελάμπων Δήμου Αγίου Βασιλείου

Η Ι.Μ. Βουλ(ρ)γαρή Μελάμπων Δήμου Αγίου Βασιλείου.

Η Ι. Μ. Βούλγαρη είναι παλιό Μοναστήρι, που την εξάρτησή του είχε από την Ι. Μονή Ασωμάτων, στο Αμάρι. Το όνομά του Βούλγαρης παραπέμπει σε ιδρυτή με το οικογενειακό όνομα Βούλγαρης[1] (και σήμερα Βουλγαράκης, όνομα που συνεχίζει να επιχωριάζει στο χωριό)[2]. Το εν λόγω όνομα εξαιρετικά σύνηθες οικογενειακό απαντά επτά φορές στο συγκεκριμένο χωριό κατά τα χρόνια τής Τουρκοκρατίας (Vulgari Kostantin, Manol, Pasko, Manol, Yorgi, Mihali, Dimitri)[3].

Το επώνυμο, κατά τον Κων. Άμαντο οφείλεται στους Βουλγάρους στρατιώτες που είχαν εκστρατεύσει με τον Νικηφόρο Φωκά, για να ελευθερώσουν την Κρήτη από τους Σαρακηνούς[4].

Η κρητική ταυτότητα µέσα από τις µαρτυρίες ξένων ταξιδιωτών.

Manuel Serrano Espinosa    
Η κρητική ταυτότητα µέσα από τις µαρτυρίες ξένων ταξιδιωτών του ΙΘ΄ αιώνα*

1

Της Kρήτης την παράδοση µε ευλάβεια στηρίζω

και όπου σταθώ και όπου διαβώ µια Kρήτη ζωγραφίζω.

Στον Γ.Π. Εκκεκάκη

Ο κύριος σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η µελέτη ορισµένων βασικών χαρακτηριστικών και ιδιαιτεροτήτων της κρητικής κοινωνίας του δέκατου ένατου αιώνα, ειδικά µετά την έναρξη της µεγάλης επανάστασης του 1821, αλλά στην προκειµένη περίπτωση δε θα το κάνουµε µέσω των γραπτών πηγών και ιστορικών εγγραφών από τα αρχεία, αλλά µέσα από τις µαρτυρίες των περιηγητών που επισκέφθηκαν το νησί σε όλη τη διάρκεια του δέκατου ένατου αιώνα, αναµφίβολα, µία από τις περιόδους, καλύτερα τεκµηριωµένη όσο αφορά τις µαρτυρίες των περιηγητών, και εποµένως, από τις µεγαλύτερες επίσης σε διάχυση και ηχώ των γεγονότων που είχαν συµβεί στο νησί για τις µεγάλες ευρωπαϊκές δυνάµεις της εποχής. Μάλλον ό, τι βρήκαν οι ευρωπαίοι επισκέπτες του δέκατου ένατου αιώνα ήταν µια περιοχή όπου επεκτείνεται η φλόγωση και το πνεύµα της ελληνικής επανάστασης εναντίον της οθωµανικής κυριαρχίας.1

Σε αυτό το πεδίο δράσης βρίσκεται το επίκεντρο πολλών επαναστάσεων και εξεγέρσεων του κρητικού λαού ενάντια στην καταπιεστική Οθωµανική Αυτοκρατορία, πλαισιώνονται σε αυτό το γενικό πόλεµο εναντίον των Τούρκων που καταλήγει στην τελική νίκη και την απελευθέρωση στις αρχές του εικοστού αιώνα. Αλλά το γεγονός ότι η τουρκική κυριαρχία στην Κρήτη ξεκίνησε µε µεγάλη καθυστέρηση (1669) σε σχέση µε άλλες περιοχές της ελληνικής ηπειρωτικής χώρας, του δίνει κάποιες ιδιαιτερότητες που δεν εµφανίζονται στην υπόλοιπη Ελλάδα, ιδιαίτερα προς το τέλος της Τουρκοκρατίας.2.

* * *

*Το έργο αυτό έγινε χάρη στη χρηµατοδότηση του DIGICOTRACAM  [Βαλένθια, Generalitat Valenciana]. Ref: PROMETEO-2009-042, στο πλαίσιο της οµάδας IVITRA του Πανεπιστηµίου του Αλικάντε Ισπανίας.

Απογραφικά κατάστιχα δήμευσης περιουσιών Ρεθύμνου και Χανίων. (Οθωμανικά αρχεία)

Κώδικας θυσιών της Δ. Κρήτης

Γράφει ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΡΕΛΛΗΣ

Ενας από τους κώδικες που διατηρεί στο σημαντικό τμήμα των (Τουρκικών) αρχείων της η Βικελαία Βιβλιοθήκη του Δήμου Ηρακλείου είναι και ο γνωστός ως ´Κώδικας των θυσιών´. Η ονομασία του πρέπει να είναι αρκετά παλιά· αναφέρεται από τον αείμνηστο Νικόλαο Σταυρινίδη, την ´ψυχή´ των δημοτικών αρχείων και για μερικά χρόνια έφορο της Βιβλιοθήκης ως ´ο Μακάβριος Κώδικας των θυσιών´.

Πρόκειται για ένα ιεροδικαστικό κατάστιχο, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου καλύπτεται από την απογραφή των ονομάτων και των περιουσιακών στοιχείων των Χριστιανών των δύο Νομών της Ανατολικής Κρήτης, του Ηρακλείου και του Λασιθίου, που εκτελέσθηκαν, αιχμαλωτίσθηκαν ή διέφυγαν κατά τη διάρκεια της μεγάλης ελληνικής επανάστασης του 1821 και των οποίων οι περιουσίες δημεύτηκαν από το οθωμανικό δημόσιο.

Ο Κώδικας αυτός, γραμμένος στα ´αυτοκρατορικά´ Τούρκικα ή με άλλη ονομασία, στην αραβική γραφή την καλούμενη nesh, παρουσιάσθηκε σε μένα (τότε υπηρετούσα ως δήμαρχος Ηρακλείου), από τον Νικόλαο Σταυρινίδη.

Τούρκοι συμβολαιογράφοι του Ρεθύμνου.

ΟΙ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟΙ ΤΟΥ ΡΕΘΥΜΝΟΥ ΠΕΡΤΕΒ ΔΕΡΒΙΣΑΚΗΣ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΗΣ Δ. ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ (19ος -20ος αιώνας

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ

ΡΕΘΥΜΝΟ 2006

ΤΑ ΕΥΡΕΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΩΝ ΤΟΥ ΡΕΘΥΜΝΟΥ ΠΕΡΤΕΒ ΔΕΡΒΙΣΑΚΗ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΗ Δ. ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗ

1

Στα κείμενα που ακολουθούν γίνεται μια προσπάθεια παρουσίασης των ευρετηρίων δύο κυρίως συμβολαιογράφων του Νομού Ρεθύμνης, οι οποίοι δραστηριοποιήθηκαν επαγγελματικά στις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου. Αυτοί είναι ο Περτέβ Δερβισάκης και ο Ιωάννης Δ. Νικολακάκης. Το ευρετήριο (δηλαδή το επίσημο βιβλίο το οποίο ήταν υποχρεωμένος να τηρεί ο συμβολαιογράφος, στο οποίο καταγράφονταν με ένα συγκεκριμένο τυπικό βασικά στοιχεία για όλες τις πράξεις που αυτός συνέτασσε) του πρώτου, είναι σαφώς μεγαλύτερο και οι πληροφορίες που αντλούμε είναι περισσότερες. Επιλέχθηκε ως εκ τούτου η βαρύτητα στην ανάλυσή να δοθεί σε αυτό ακριβώς το ευρετήριο και επιπλέον να αναδειχθούν μονάχα οι διαφορές που παρουσιάζει το ευρετήριο του Ι. Νικολακάκη. Εννοείται λοιπόν ότι οι πληροφορίες -ειδικά γύρω από την χρήση της βάσης- που υπάρχουν στο πρώτο κείμενο, που αφορά στον Π. Δερβισάκη, ισχύουν και για τον Ι. Νικολακάκη, δεδομένου ότι χρησιμοποιήθηκε η ίδια ακριβώς βάση,1 με την προσθήκη ή την απαλοιφή των ελάχιστων ειδικών στοιχείων στα οποία διαφοροποιούνταν τα ευρετήρια μεταξύ τους.2 Τέλος, δίπλα στις πληροφορίες για την παρουσίαση των προαναφερθέντων ευρετηρίων, καταθέτονται και μερικές ιδέες – διαπιστώσεις, οι οποίες βέβαια αποτελούν ερεθίσματα για περαιτέρω έρευνα και όχι εξαντλητικά τεκμηριωμένες θέσεις. - Συμβολαιογράφος Ρεθύμνου: Περτέβ Δερβισάκης: Ευρετήριο Α (1913-1917), πράξεις από 20964 (26/8/1913) έως 22689 (28/7/1917)3 και Ευρετήριο Β (1917- 1920), πράξεις από 22690 (31/7/1917) έως 23915 (17/8/1920)4

Στο κείμενο που ακολουθεί επιχειρείται μια μικρή παρουσίαση των ευρετηρίων του Περτέβ Δερβισάκη, τα οποία αφορούν στις υποθέσεις του συμβολαιογράφου αυτού της πόλης του Ρεθύμνου κατά την δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα και συγκεκριμένα για τα έτη ανάμεσα στο 1914 και στο 1920.

Η εφαρμογή του οθωμανικού δικαίου στην Κρήτη

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ
Πρωτεύουσα Μεταπτυχιακή Εργασία: ΑΠΘ 

Οθωμανική Κρήτη – ο αιώνας μετά την κατάκτηση:  

Η εφαρμογή του οθωμανικού δικαίου - Οι μάρτυρες επί της διαδικασίας    

ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ*

Κρήτη την ιστορία σου,  όποιος την εδιαβάσει,  

αν είναι φίλος θα χαρεί,  αν είναι εχθρός θα σκάσει

Αφορμή για την ανάληψη του συγκεκριμένου θέματος μελέτης αποτέλεσε η ενασχόληση μας, στα πλαίσια του μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών, με την μετάβαση της Κρήτης από την βενετική στην οθωμανική κυριαρχία. Η κατάκτηση της Κρήτης από τους Οθωμανούς αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα του 17ου αι. καθώς ολοκλήρωσε με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο την πορεία επέκτασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Ευρώπη και σημάδεψε την έναρξη της υποβάθμισης της Βενετίας ως υπολογίσιμης δύναμης στην Ανατολική Μεσόγειο. Η ιδιαιτερότητα αυτή της Κρήτης, το γεγονός δηλαδή ότι αποτέλεσε την τελευταία μακροχρόνια κατάκτηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, από μόνη της αποτελεί κίνητρο για τον ερευνητή να εντρυφήσει στην ιστορία της οθωμανικής περιόδου του νησιού.

Tapu Tahrir Defteri-Το οθωμανικό κτηματολόγιο του Ρεθύμνου

Το επίσημο φορολογικό κατάστιχο επί τουρκοκρατίας στο Ρέθυμνο. 
Μπαλτά, Ευαγγελία -Oguz, Mustafa
Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών, Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών, 2007,

Το οθωμανικό κτηματολόγιο του Ρεθύμνου Tapu Tahir 822 

(Κάντε κλικ στην εικόνα του εξωφύλλου για να μεταβείτε στην εργασία)

ΠΗΓΗ 
http://helios-eie.ekt.gr/EIE/handle/10442/4184

Εξισλαμισμοί και επανεχριστιανισμοί στην Κρήτη (1645-1899)

Πεπονάκης,Μανόλης
(1994, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ)),

Εξισλαμισμοί και επανεκχριστιανισμοί στην Κρήτη (1645-1899)
pdf

(Κάντε κλικ στην εικόνα του εξωφύλλου για να μεταβείτε στην εργασία)

ΠΗΓΗ

http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/20493#page/1/mode/2up

Οι αποστασίες από το ισλάμ στην Κρήτη στη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης,

Ayse Nukhet & Nuri ADIYEKE
Οι αποστασίες από το ισλάμ στην Κρήτη στη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης,

Το άρθρο των δύο Τούρκων ερευνητών αναδημοσιεύεται στα ´Χανιώτικα νέα´ λόγω της εξαιρετικής για την ιστορία της Κρήτης σημασίας του.

Η μετάφραση ανήκει στον κ. Ηλία Κολοβό του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών.

Οι αποστασίες από το Ισλάμ στην Κρήτη στη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης (1)

Η Κρήτη ήταν σχεδόν η τελευταία γεωγραφική περιοχή που ενσωματώθηκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και η οθωμανική κυριαρχία δεν δημιούργησε ισχυρά ερείσματα στο νησί. Η ιδιαιτερότητα αυτή ήταν εμφανής στη διοικητική οργάνωση και στην κοινωνική δομή του νησιού υπό τους Οθωμανούς. Οι μουσουλμάνοι στην Κρήτη αναμίχθηκαν σε τέτοιο βαθμό με τους ντόπιους ορθόδοξους Ρωμιούς, ώστε τα μουσουλμανικά ονόματα ενώθηκαν με τα ρωμέικα. Στα έγγραφα συναντούνται συχνά ονόματα όπως Γιάννης Οσμάν, Χασάν Νικολάκης ή Μολλά Μεχμετάκης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, επιπλέον, συναντούνται και μουσουλμάνοι που είχαν μόνο ρωμέικα ονόματα (βλ. Πίνακα). Μουσουλμάνοι και Ρωμιοί ζούσαν μαζί και σε άλλες γεωγραφικές περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά η Κρήτη ήταν παράδειγμα συμβίωσης με την πραγματική έννοια. Παρ όλο που η επίσημη γραπτή γλώσσα στο νησί ήταν τα τουρκικά και δόθηκε μεγάλη σημασία στην τουρκική εκπαίδευση και στον τουρκικό Τύπο, η γλώσσα που μιλούσε ο λαός ήταν τα ρωμέικα. Τα ρωμέικα δεν τα μιλούσαν απλώς Ρωμιοί και μουσουλμάνοι για να συνεννοηθούν μεταξύ τους αλλά και οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι μεταξύ τους (2).

Σελλιά Ρεθύμνου

ΤΟ ΚΕΦΑΛΟΧΩΡΙ ΤΩΝ «ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΡΜΑΤΩΝ» ΜΕ 23 ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΥΣ ΚΑΙ 300 ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΥΣ
Σελλιά Αγ. Βασιλείου Ρεθύμνου      

Τα Σελλιά βρίσκονται 32 χλμ. από το Ρέθυμνο στη νότια πλαγιά του βουνού Κρυονερίτη και σε υψόμετρο 289 μ. Είναι ριζωμένα πάνω σε δύο διάσελα (περάσματα ανάμεσα σε δύο λόφους), τον Κάστελο-Κεφάλι και Καμπάνα-Κεφάλι, έτσι από τη θέση αυτή πήραν τ' όνομά τους Σελλιά.

Το 2011 αποτελούν δημοτ. Διαμέρισμα Σελλιών Δήμου Αγ. Βασιλείου με 540 κατοίκους (Σελλιά 316, Πλακιάς 143, Σούδα 81).

Η εικόνα του πληθυσμού της Κρήτης

Του Μανόλη Γ. Δρεττάκη*
Αυτή είναι η εικόνα του πληθυσμού της Κρήτης.
Ο πληθυσμός της Κρήτης αυξανόταν ταχύτερα μέχρι το 2010, μειώθηκε ελάχιστα την περίοδο 2011-2015 και είναι νεότερος σε σύγκριση με εκείνον του συνόλου της χώρας

Στα τέλη Φεβρουαρίου η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ)
δημοσίευσε μια μεγάλη έρευνα για το εργατικό δυναμικό της χώρας στην οποία, εκτός από τα στοιχεία του εργατικού δυναμικού, περιλαμβάνονται και στοιχεία που αφορούν το σύνολο του πληθυσμού τόσο για την ηλικιακή σύνθεσή του όσο και για το μορφωτικό του επίπεδο

Οι Ανταλάξιμοι της Συνθήκης της Λωζάννης

Απόσπασμα από δημοσίευμα του Αντώνη Κλάψη* με κύριο τίτλο :

Η Συνθήκη της Λωζάννης είναι αντίστροφη πραγματοποίηση της Μεγάλης Ιδέας

Πως προσέλαβε η ελληνική κοινωνία, τόσο ο λαός, όσο και ο πολιτικός κόσμος τη Συνθήκη της Λωζάννης(1923);
Η διαπραγμάτευση της Λωζάννης προέκυψε μετά από μια μεγάλη ελληνική ήττα στη Μικρά Ασία, η οποία συναρτάται με την εκδίωξη ενός τεράστιου αριθμού Ελλήνων της Μικράς Ασίας, του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης. Έτσι πάνω από 1.000.000 άνθρωποι ήρθαν πρόσφυγες στην Ελλάδα. Κάποιοι εκδιωγμένοι άμεσα λόγω της Καταστροφής, κάποιοι αργότερα λόγω της ανταλλαγής των πληθυσμών.